کد مطلب:47728 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:3

گنجینه پرسمان » قرآن

آية إِنَّ اللَّهَ لاَيَظْـلِمُ النَّاسَ شَيْ ?‹ًا وَ لَـَكِنَّ النَّاسَ أَنفُسَهُمْ يَظْـلِمُونَ ;(يونس،44) رابه طور كامل توضيح دهيد؟

قرآن كريم در آيات فراواني از جمله اين آيه شريفه، خداوند را از ظلم پاك و منزّه دانسته، و گرفتاريهاي مردم را نتيجة اعمال خودشان دانسته است، كه در دنيا و آخرت گريبان گيرشان ميشود.

قرآن مجيد در آيات 42 و 43 سوره يونس ابتدا اين مسأله را ياد آور ميشود كه برخي افراد بر اثر انجام كارهاي ناشايست و اصرار بر گناه، چنان گوش و چشمشان در برابر حق كر و كور ميشود كه حتي پيامبر خدا هم نميتواند آنها را به راه راست هدايت نمايد; چنان كه ميفرمايد: گروهي از آنان، به سوي تو گوش فرا ميدهند (;اما گويي هيچ نميشوند و كرند). آيا تو ميتواني سخن خود را به گوش كران برساني هر چند نفهمند؟! گروهي از آنان به سوي تو مينگرند (اما گويي هيچ نميبينند)! آيا تو ميتواني نابينايان را هدايت كني، هر چند نبينند؟!(يونس،42و43).

سپس براي اين كه مردم گمان نكنند كه خداوند گوش و چشم آنان را در برابر حق كر و كور كرده است، ميفرمايد: خداوند هيچ به مردم ستم نميكند; ولي اين مردمند كه به خويشتن ستم ميكنند.(يونس،44); يعني اين خود آنها بودهاند كه با اعمال نادرست و عصيان در برابر حق روح خود را تاريك و چشم بصيرت و گوش شنوايشان را از كار انداختند، نه اين كه خداوند آنان را اين گونه قرار داده باشد;(ر.ك: الميزان، علامه طباطبايي، ج 10، ص 68، مؤسسة الاعلمي للمطبوعات / تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 8، ص 300، دارالكتب الاسلامية.)چنان كه گروهي در قيامت نيز كور محشور ميشوند و اين نتيجة كوردلي و فراموشي آيات الهي در دنياست وَ نَحْشُرُهُو يَوْمَ الْقِيَـَمَةِ أَعْمَيَ...كَذَ َلِكَ أَتَتْكَ ءَايَـَتُنَا فَنَسِيتَهَا وَ كَذَ َلِكَ الْيَوْمَ تُنسَيَ (طه،124ـ126)

امام هاديميفرمايد: هر كسي گمان كند كه خداوند بندگان را بر گناه مجبور و آنان را كيفر ميكند، به خدا نسبت ظلم داده و اين آيه ]يونس،44[ را تكذيب كرده است.(ر.ك: بحارالانوار، علامه مجلسي;، ج 5، ص 71، موسسة الوفأ بيروت / تفسير نور، محسن قرائتي، ج 5، ص 218، مركز فرهنگي درسهايي از قرآن.)

همچنين از جملة وَ لَـَكِنَّ النَّاسَ أَنفُسَهُمْ يَظْـلِمُونَ ;(يونس،44) و آيات ديگر استفاده ميشود كه انسان هر ظلم و ستمي كند در درجة اول به خودش باز ميگردد و خانة خويشتن را قبل از خانة ديگران ويران ميسازد; چرا كه گام اول ظلم، گام اول ويرانگري ملكات دروني و صفات برجستة خود انسان است، از اين گذشته بنياد ظلم در هر جامعهاي برقرار شود، با توجه به پيوندهاي اجتماعي، سرانجام دور ميزند و به خانة ظالم بر ميگردد.(تفسير نمونه، همان، ج 11، ص 205.)